Τελείωσε χθές η διήμερη δίκη του συντρόφου Γιώργου Παπαδόπουλου στις αγγλικές στρατιωτικές βάσεις ακρωτηρίου. Το κατηγορητήριο αφορούσε επίθεση και κτύπημα σε δύο μπάτσους και συμμετοχή σε παράνομη συνάθροιση. Χαρακτηριστικό της δίκης ήταν τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και ελέγχου που πάρθηκαν, αφού για να περάσεις στο δικαστήριο σου έκαναν έρευνα ακόμα και μέσα στα μαλιά! Ο σύντροφος Κώστας Μιχαήλ, όταν προσπάθησε να μπει στις βάσεις, τον συνέλαβαν και τον πήραν στα κρατητήρια γιατί εκρεμούσε εναντίον του ένταλμα για τα ίδια γεγονότα, στα οποία δικαζόταν ο σύντροφος Παπαδόπουλος. Κατα τη διάρκεια της δίκης, που ας σημειωθεί ότι ο δικαστής ήταν άγγλος και η δίκη γινόταν με μεταφραστή, κατέθεσαν αρκετοί μπάτσοι εναντίον του συντρόφου. Όταν ο σύντροφος προσπαθούσε να μιλήσει, ο δικαστής επαναλάμβανε συνέχεια ότι ασχολείται μόνο με νομικά ζητήματα και ο σύντροφος ανταπάντησε ότι αυτά δεν τον ενδιαφέρουν και ούτε θα ασχοληθεί με αυτά,θα περιμένει να ολοκληρώσουν οι μάρτυρες και θα κάνει μια συνολική τοποθέτηση για την υπόθεση όπως και έγινε. Τελικά, αν και ο δικαστής είπε ότι σύμφωνα με αυτά που είχε αναφέρει ο σύντροφος, δείχνει ότι είναι αμετανόητος και η ποινή θα έπρεπε να ήταν η άμεση φυλάκιση, τον βρήκε φυσικά ένοχο και του επέβαλε ποινή φυλάκισης τριών μηνών και εκατό λίρες πρόστιμο όλα με αναστολτικό χαρακτήρα για περίοδο τριών χρόνων. Μετά έφεραν με χειροπέδες το σύντροφο και αφού διατάχτηκε να πληρώσει πενήντα λίρες του όρισαν ημερομηνία δίκης στις δεκαοκτώ του φλεβάρη. Πιο κάτω παραθέτουμε τη δήλωση του συντρόφου Παπαδόπουλου στο δικαστήριο: Όπως και κάθε δικαστήριο,έτσι και το συγκεκριμένο αρνήθηκε να δεχτεί το πολιτικό χαρακτήρα αυτής της δίκης. Όσο και να προσπαθήσει όμως δε μπορεί να αγνοήσει τους λόγους για τους οποίους βρισκόμουνα στα γεγονότα, για τα οποία τώρα κατηγορούμε. Τα γνωστά γεγονότα της κατασκοπευτικής κεραίας και της δολοφονικής επέμβασης στο Ιράκ, με τη καθοριστική συμμετοχή της στρατιωτικής βάσης, στην οποία βρισκόμαστε τώρα. Αγγίξαμε μέχρι στιγμής τη μια πλευρά κατηγοριών που μου καταλογίζεται εμένα που ούτε τις αρνήθηκα ούτε τις παραδέχθηκα. Απλώς αρνήθηκα να τους δώσω τη σημασία που εσεί ζητάτε. Έφτασε όμως τώρα η ώρα, να μιλήσουμε για τη πλευρά των κατηγοριών που αφορούν εσάς και που είναι ουσιαστικά και ο λόγος που βρίσκομαι εδώ. Οι βάσεις,μια αποικιοκρατική δύναμη,ένα κράτος εν κράτη είναι ένα δημιούργημα που όποιος θέλει να ονομάζεται άνθρωπος και αγωνιστής, πρέπει συνεχώς να το πολεμά και να επιζητά τη καταστροφή του. Οι αγγλικές βάσεις και τα άτομα που τις στελεχώνουν, αγνοώντας πλήρως την ανθρώπινη ζωή, την ανθρώπινη ύπαρξη και δημιουργία, υπάρχουν για ένα και μοναδικό σκοπό. Να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της κυριαρχίας,της εξουσιαστικής λαιμαργίας και την ανάγκη της να καταστρέφει, να δολοφονεί, να εκμεταλεύεται ότι είναι προς το συμφέρον της. Η δικαιολογία του «εγώ κάνω τη δουλειά μου» είναι η ίδια δικαιολογία που ακούστηκε σε χιλιάδες σφαγές, σε γενοκτονίες, σε ολοκαυτώματα και είναι πλέον ανάξια σχολιασμού. Κάποιος είπε κάποτε,δε θυμάμαι τώρα ποιοςότι «όταν σκεφτεί κανείς τη μακραίωνη και σκοτεινή ιστορία του ανθρώπου, θα βρεί ότι τα περισσότερα απάνθρωπα εγκλήματα έχουν γίνει εξαιτίας της υπακοής παρά της ανυπακοής». Για να μπορούν να διενεργούνται τα εγκλήματα,οι σφαγές και οι κατασκοπίες από τη βάση ακρωτηρίου και δεκέλειας, χρειάζεται μια αλυσίδα ανθρώπων και μηχανισμών και που είναι όλα ταγμένα στην υπηρεσία αυτού που ονομάζουμε κράτος. Χρειάζεται ο πιλότος ο οποίος θα βομβαρδίσει, χρειάζεται η τεχνική υποστήριξη, χρειάζεται ο μηχανισμός της αστυνομίας που θα προστατέψει αυτούς που ανάφερα από κάποιους σαν και μένα και τέλος χρειάζεται η δικαστική εξουσία που θα δικάσει όπως γίνεται τώρα. Χωρίς να έχουμε ψευδαισθήσεις αγωνιζόμαστε – τουλάχιστον όσοι τοποθετούμε τους εαυτούς μας στον αναρχικό αντιεξουσιαστικό χώρο - για το σπάσιμο και τη διάλυση κάθε ενός κρίκου από αυτή την αλυσίδα. Για μας σημασία δεν έχει τόσο η νίκη η ηττα όσο ο αγώνας και η συνέχιση του με κάθε μέσο. Φτάνω τώρα στο δικό μου κατηγορητήριο προς εσάς, το οποίο σίγουρα είναι ελλιπές, αλλά για αυτή τη στιγμή θα αρκεστώ στο συμβολισμό που το χαρακτηρίζει και το μύνημα που θέλει να δώσει. v Σας κατηγορώ ότι με τη συμβολή σας, και θέλω να τονιστεί η λέξη συμβολή, στο λεγόμενο εμπάρκο που επιβλήθηκε στο Ιράκ έχετε βοηθήσει στο να σκοτωθούν τουλάχιστον ένα εκατομύριο άνθρωποι. v Σας κατηγορώ ότι με τη συμβολή σας,μόνο στη τελευταία επέμβαση των αμερικανωβρετανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και αν πιστέυεται ακόμα ότι συμβάλατε στην απελευθέρωση της χώρας απλώς παραθέτω ένα μέρος από τη μαρτυρία του Ramzi Kysia, αραβοαμερικανού αγωνιστή, που βρισκόταν πριν λίγο καιρό εκεί. «Σήμερα παρόλο που οι κυρώσεις δεν υφίστανται πια, πάνω από πέντε χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από ασυτία και ασθένειες κάθε μήνα. Πέντε χιλιάδες κάθε μήνα που περνάει. Σε μια από τις εν δυνάμει πιο πλούσιες χώρες του κόσμου, είδα σειρές από θαλάμους γεμάτους με ετοιμοθάνατα παιδιά. Είδα τα διογκωμένα κεφάλια τους, τα ατροφικά κορμιά τους και τις φουσκωμένες από την ασυτία κοιλιές τους. Αυτά τα παιδιά δεν είχαν καν τη δύναμη να κλάψουν. Ο μόνος θόρυβος που μπορούσαν να παράγουν ήταν ένας αδύναμος, ξεψυχισμένος θρήνος και μπορώ να σας πω ότι αν η κόλαση έχει έναν ήχο, τότε τον άκουσα σε εκείνους τους θαλάμους». v Σας κατηγορώ ότι με τη συμβολή σας ευθύνεσται για τους δεκάδες θανάτους από λευχαιμία και άλλα είδη καρκίνου λόγω της ραδιενέργιας που εκπέμπουν οι κεραίες σας. v Σας κατηγορώ ότι με τη συμβολή σας αναγκάσατε την πλειοψηφία των κατοίκων που γειτνιάζουν με τις βάσεις, μέσω του εκβιασμού της επιβίωσης, να εγκαταλείψουν κάθε μορφή αγώνα εναντίων σας και των κεραίων σας. Το κατηγορητήριο μου θα μπορούσε να ήταν πολύ πιο μεγάλο αλλά θα σταματήσω εδώ αναλογιζόμενος το συμβολισμό του. Αυτή τη στιγμή κατηγορούμενος εδώ είμαι εγώ και αναγνωρίζοντας την πλεονεκτική θέση στην οποία βρίσκομαι σε σχέση με τα θύματα που περιλαμβάνει το δικό μου κατηγορητήριο η μοναδική συναίσθηση και σκέψη που μου δημιουργείται είναι η με κάθε τρόπο συνέχιση του αγώνα. Τέλος θέλω να εκφράσω την αλληλεγγύη μου προς τους επτά φυλακισμένους αγωνιστές των γεγονότων της Θεσσαλονίκης τον ιούνη και που οι πέντε από αυτούς συνεχίζουν τις πολυήμερες απεργίες πείνας. |
